می توان در قاب خیس پنجـره چک چک آواز بـاران را شنید...

     می توان دلتنگی یک ابر را در بلور قطره ها بر شیشه دید...

              می توان لبریز شد از قطره ها،‌مهربان و بی ریا و ساده بود...          

   می توان با واژه های تازه تر، مثل ابری شعر بـاران سرود.. 

          می توان در زیر بـاران گام زد، لحظه های تازه ای آغاز کرد..

              پاک شد در چشمه های آسمان... زیر بـاران تا خـــدا پرواز کرد...

نوشته شده در چهارشنبه 90/11/19ساعت 3:40 عصر توسط *نرگـس* نظرات ( ) |